Een advocaat heeft in principe het recht om zijn ereloon vrij te bepalen. Het ereloon moet weliswaar naar bescheidenheid worden begroot en correcte informatieverlening en transparantie naar de cliënt toe zijn essentieel.
De Raad van de Orde is bevoegd om desgevallend het ereloon te matigen en hanteert daarvoor bepaalde criteria.
Zowel de partijbeslissing van de advocaat als de beslissing van de Raad van de Orde kunnen worden betwist voor de rechtbank, die echter slechts tot een marginale toetsing kan overgaan.
Naast een overzicht van alle wettelijke bepalingen en reglementen inzake het ereloon van de advocaat licht de auteur bovenstaande principes uitgebreid toe, spit deze verder uit en geeft ook telkens zijn persoonlijke mening te kennen. De verschillende visies binnen de rechtspraak komen eveneens aan bod.
Kortom...een niet te missen werk!
INHOUD
Inleiding
I. Het begrip ‘ereloon’
II. De wettelijke gegevens in verband met erelonen van advocaten
III. Regels inzake mandaten van advocaten
IV. De wet van 2 augustus 2002 betreffende de bestrijding van de betalingsachterstand bij handelstransacties
V. Het reglement van de CCBE
VI. Federatie der Europese Balies
VII. De reglementen van de Nationale Orde
VIII. Orde van Vlaamse Balies
IX. De reglementen in diverse Vlaamse Ordes
X. De tweedelijnsrechtsbijstand
XI. De rechtsbijstandsverzekering
XII. Verjaring van de vordering in verband met erelonen
XIII. Adviezen van de Raad van Orde te Brugge
XIV. Overzicht van de rechtspraak over erelonen
Bijlagen