Huurder en verhuurder kunnen in gezamelijk overleg een plaatsbeschrijving opmaken, zij kunnen ook een expert aanstellen en de kosten delen.
De locatieve plaatsbeschrijving omvat de vaststelling van de levering en de goede staat van onderhoud van het gehuurde goed en dient onder meer om bij het einde van het huurceel de toestand waarin het onroerend goed werd achtergelaten door de huurder te vergelijken met de toestand van datzelfde goed bij aanvang van het huurceel.
Dit proces verbaal reikt de verhuurder de mogelijkheid aan om al dan niet van de huurder een schadevergoeding te eisen voor veroorzaakte schade of althans om deze handeling te overwegen in functie van de hoegrootheid van de eventuele schade.
Om die reden zal de plaatsbeschrijvingen uiterst gedetailleerd en nauwgezet worden opgesteld, om toe te laten eventuele verschillen op te merken. Een plaatsbeschrijving is dus “een beschrijving van de staat waarin het goed zich bevindt” als contractclausule.
De wetgever heeft een kader geschapen binnen dewelke de wederzijdse verplichtingen tussen eigenaar en huurder afgelijnd worden inzake locatieve plaatsbeschrijving. Dit in hoofdzaak betreft artikels 1730 en 1731 uit het Burgerlijk Wetboek.